De nieuwe communicatieprofessional - Renata Verloop #DNCP
Maurits Martijn (de Correspondent) - Online Privacy
1. Nee, je hebt wél iets te
verbergen
Maurits Martijn, journalist De Correspondent
2. Ik heb niets te verbergen! Dus:
● De overheid mag alles van mij weten
● Google en Facebook mogen met mijn leven
meelezen
● De NSA zoekt niet naar mij want ik ben geen
terrorist
3. Ik heb niets te verbergen: variaties
● Ik doe niets verkeerd
● Ik doe niets illegaal
● Ik ben geen
crimineel/terrorist/pedofiel/etcetera
● Ik ben niet interessant genoeg/wie ben ik?
4. Filosofische tegenargumenten
● Er is geen ‘ik’ zonder iets te verbergen
● Sociale relaties zijn niet mogelijk zonder iets
te verbergen
5. 1. Wat in vredesnaam is verkeerd/fout
eigenlijk?
6.
7.
8.
9. Wat is verkeerd/fout eigenlijk?
Afhankelijk van:
● locatie
● persoon
● perspectief
10. 2. Je weet niet wat allemaal illegaal is
● 11000 wetten
● 140.000 bepalingen
● VS: 27000 pagina’s
11. 3. Het foute verandert
● Homofilie
● Pedofilie
De toekomst?
● Roken?
● Vlees eten?
12. 4. Je weet niet waar ze naar op zoek zijn
Voorbeeld:
● artikel over Nederlandse jongeren in Syrië
● email-en telefoonadressen
● na artikel: New York
● voor vertrek: levensverzekering
13. 5. de Big Data overheid is niet zomaar te
vertrouwen
14. iOverheid (2011)
'Het verzamelen van steeds meer informatie en
het aanleggen van koppelingen daartussen lijkt
nauwelijks meer in het gareel te krijgen. Het
resultaat is dat informatie vervuilt, onduidelijk is
wie verantwoordelijk is voor informatiestromen
en dat burgers, bedrijven en ook instanties
binnen de overheid zelf, verst(r)ikt raken in de
datakluwen van de overheid.’
15. iOverheid (2011)
'Over de hele linie moet de assumptie dat informatie juist
is vervangen worden door het besef dat de informatie op
onderdelen hoogstwaarschijnlijk niet accuraat, verouderd
en soms zelfs misbruikt en gemanipuleerd zal zijn. Nu is
de defaultpositie bij de overheid te sterk dat het systeem
de waarheid in pacht heeft, worden de foutmarges
genegeerd en verschuift de verantwoordelijkheid voor
het probleem steeds meer richting burger.'