3. • trauma kao o kulturološki simptom, istorijski model, način
reagovanja na neki dogadjaj, inrepretativni proces,
simbolička interakcija, klinički simptomi... ali trauma može
da se shvati i kao strategija kojom se uspostavljaju moralni
kriterijumi u odredjenoj kulturi
• KINEMATOGRAFIJA TRAUME - analiza odnosa izmedju
traume i osnovnih karakteristika (obeležja) filma, načina
oslikavanja traume na velikom platnu
4. • stvarna vs. mentalna smrt
• osećanje krivice i radosti
preživelog
• posledice vs. mogućnosti
izlečenja
• intruzivnost vs. otupljenost
• negacija vs. repetitivnost
• “živa” sećanja vs. potskivanje
• narativno vs. traumatsko
sećanje
život u svetu traume
vs. svakodnevica
5. Svet postojećeg na filmskom platnu samo je refleksija realnog!
POSTTRAUMATSKA KINEMATOGRAFIJA
reprezentacija traume daleko prevazilazi kinematografsku iliuziju
PA: film je analogan snu, jer sadrži simbolički naslućenu, latentnu strukturu
6. Ono što filmovi prikazuju nisu samo
eksplicitna uverenja, nego i psihološke
dispozicije, duboki slojevi kolektivnog
mentaliteta koji je smešten manje više ispod
dimenzije svesnog.
Politički nesvesno čini film dvosmislenim i
nedokučivim, a jedina ispravna analiza nije
ona koja nam otkriva šta kazuje tekst, već
ono šta tekst prećutkuje ili ne govori jasno
(podtekst).
7. reprezentacija traume - dogadjaja
gubitak istorijske refencijalnosti (ne
postoji istorijska autentičnost)
traumatsko vs. narativno (sećanje)
mentalno vs. hronološko (vreme)
virtuelni vs. realan (dogadjaj)Posttraumatski film podredjen je
procesu ponovnog odigravanja traume.
8. Iako istorijska trauma nema
značenje bez istorijskog
dogadjaja koji joj je prethodio, ti
dogadjaji nisu dominantni u
kinematografskoj reprezentaciji
Često, film u kojem
ne postoje konkretni podaci o
nekom istorijskom traumatskom
dogadjaju, dosledno pa čak i
potpunije i pouzdanije oslikava
traumu i vice versa.
9. filmovi značajno doprinose javnoj predstavi o ratnim veteranima
prenaglašeno antipatični vs. relistični
film, kao vizuelna umetnost, nudi mogućnost
istraživanja sopstvenih doživljaja:
Edgar Morin - emocije koje doživljavamo
gledajući film proizlaze iz empatije prema
karakteru i projekcije sopstvenih iskustava u
priču koja se odigrava pred našim očima
Giacomo Rizzolatti - mirror neuroni
film dovodi do traumatskog isksutva?
nema dileme
