3. Oρισμός
Ο ιμπρεσιονισμός είναι ένα ύφος που εμφανίστηκε στη ζωγραφική , και
αργότερα επηρεάστηκε κυρίως στη μουσική . Ο ιμπρεσιονισμός ξεκίνησε στη
Γαλλία το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και ήταν επίσης σημαντικός στις αρχές
του 20ου αιώνα. Ο ιμπρεσιονισμός είχε μεγάλη επιρροή στον μοντερνισμό ,
στον οποίο μερικές φορές υπολογίζεται και ο ιμπρεσιονισμός. Το κίνημα της
τέχνης έγινε γνωστό παγκοσμίως και οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι, όπως
ο Claude Monet , ο Pierre-Auguste Renoir και ο Eugène Boudin είναι από τους
πιο γνωστούς ζωγράφους στον κόσμο. Από το 1886 γίνεται λόγος για μετα-
ιμπρεσιονισμό, που άκμασε και εκτός Γαλλίας. Ο Ολλανδός ζωγράφος Ο
Βίνσεντ Βαν Γκογκ συγκαταλέγεται επίσης στους μετα-ιμπρεσιονιστές.
4. Χαρακτηριστικά
Χαρακτηριστικά αυτού του στυλ ζωγραφικής είναι ότι βλέπετε
στους πίνακες ότι τα χρώματα έχουν μπει στον καμβά χωρίς
ανάμειξη, γεγονός που παράγει μια πολύ όμορφη εικόνα. Αυτή
η τεχνική ονομάζεται πουαντιλισμός . Οι ιμπρεσιονιστές
ζωγράφιζαν συχνά τον σύγχρονο κόσμο όπως ήταν τότε και
συχνά δούλευαν στο ύπαιθρο. Ο ιμπρεσιονισμός εστιάζει στην
εμπειρία μιας στιγμής (η εντύπωση). Ο ιμπρεσιονισμός δεν
πρέπει να συγχέεται με τον εξπρεσιονισμό , που ήθελε ακριβώς
να εκφράσει τα συναισθήματα του καλλιτέχνη.
6. Η ιστορία του ιμπρεσιονισμού μπορεί να αναχθεί στη
βασιλεία του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ' . Ο
αυτοκράτορας Ναπολέων Γ' ανακαίνισε την πόλη του
Παρισιού με νέα κτίρια και μεγάλες λεωφόρους και
πλατείες. Ίδρυσε επίσης την Académie des Beaux-
Arts . Αυτή η ακαδημία έπρεπε να διατηρήσει την
παραδοσιακή γαλλική ζωγραφική για τις επόμενες
γενιές. Ωστόσο, η ακαδημία αφιερώθηκε μόνο στη
διατήρηση πορτρέτων και πινάκων με ιστορικό ή
θρησκευτικό θέμα.
Οι νεκρές φύσεις και οι πίνακες τοπίων δεν
κρατήθηκαν από την ακαδημία. Σύμφωνα με την
ακαδημία, οι πίνακες έπρεπε να φαίνονται τελειωμένοι
και ρεαλιστικοί. Η ακαδημία έθεσε έτσι ένα πρότυπο
για τη γαλλική ζωγραφική, τη λεγόμενη ακαδημαϊκή
τέχνη .
7. 4 ζωγράφοι
Τη δεκαετία του 1860, τέσσερις νέοι ζωγράφοι ανακάλυψαν το πάθος τους για
τη ζωγραφική τοπίων και σκηνών από την καθημερινή ζωή. Αυτοί οι τέσσερις
ζωγράφοι ήταν οι Claude Monet , Pierre-Auguste Renoir , Alfred
Sisley και Frédéric Bazille . Οι τέσσερις ζωγράφοι επέλεξαν να ζωγραφίσουν
έξω στο ύπαιθρο. Ενώ οι κανονικοί τοπιογράφοι εκείνη την εποχή έκαναν ένα
σκίτσο έξω και ολοκλήρωσαν τη δουλειά στο ατελιέ τους, αυτοί οι ζωγράφοι
επέλεξαν να τελειώσουν αυτό το έργο έξω. Πίστευαν ότι η ζωγραφική τοπίων
απαιτούσε το φως του ήλιου. Χρησιμοποίησαν επίσης νέες χρωστικές
ουσίες πριν από εκείνη την εποχήστη βαφή τους. Ως αποτέλεσμα, βάφτηκαν σε
πιο ανοιχτά και φωτεινά χρώματα. Εμπνεύστηκαν από τον ρεαλιστή
ζωγράφο Gustave Courbet.
9. Η βιογραφία του Claude
Γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 14 Νοεμβρίου του 1840. Ο πατέρας
του, ήταν εύπορος έμπορος της εποχής, που διακινούσε
προμήθειες πλοίων. Το 1845, η οικογένειά του μετακόμισε
στη Χάβρη, που αποτελούσε σημαντικό λιμάνι στις όχθες
του Σηκουάνα. Το 1858 γνωρίστηκε με τον Εζέν Μπουντέν, ο
οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρώτους δασκάλους του Μονέ
και τον ενθάρρυνε να ζωγραφίσει την ύπαιθρο, σύνηθες θέμα για
ζωγράφους εκείνης της περιόδου. Τον επόμενο χρόνο
εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του
στην Ελβετική Ακαδημία (Académie Suisse) και ήρθε σε επαφή με
έργα σημαντικών ζωγράφων επισκεπτόμενος το Μουσείο του
Λούβρου.
10. Τελικά, ο Αυτοκράτορας Ναπολέων Γ' είδε μόνος του το έργο τέχνης
του ιμπρεσιονισμού το 1863. Ο αυτοκράτορας δήλωσε ότι το κοινό
πρέπει να κρίνει μόνο του για τα έργα. Μετά από αυτό, οργανώθηκε
το λεγόμενο Salon des Refusés ( Salon der Afgekeurden ). Πολλοί
άνθρωποι ήρθαν σε αυτήν την έκθεση, αλλά συχνά για να γελάσουν με
τα έργα τέχνης. Οι ιμπρεσιονιστές ήθελαν να οργανώσουν μια έκθεση
το 1867 και ξανά το 1872, αλλά και οι δύο φορές απορρίφθηκαν. Το
1873 οι ιμπρεσιονιστές ίδρυσαν τη δική τους εταιρεία, Société
Anonyme Coopérative des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveursνα
εκθέσουν οι ίδιοι τα έργα τους.
12. Η ζωή του Πιέρ Ρενουάρ
Γεννήθηκε στην πόλη Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ
και της εργάτριας Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του
μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του χρόνια, σε καθολικό
σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και
Διακόσμησης. Καθώς έδειχνε αξιοσημείωτο ταλέντο στο σχέδιο, ο
Ρενουάρ πήγε μαθητευόμενος σε ένα εργοστάσιο πορσελάνης, όπου
ζωγράφιζε πιάτα. Σε όλα αυτά τα πρώτα χρόνια ο Ρενουάρ
πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις στο Λούβρο, όπου μελέτησε την
τέχνη των πρώτων Γάλλων δασκάλων, ιδιαίτερα εκείνων του 18ου
αιώνα - Αντουάν Βαττώ, Φρανσουά Μπουσέ και Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ.
Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.
